Jak wygląda formalna edukacja muzyczna

Szkolnictwo muzyczne ma za zadanie umożliwić dzieciom
i młodzieży rozwój  wrodzonych zdolności i talentów muzycznych pod okiem profesjonalistów i przygotować do wykonywania zawodu muzyka. Warunkiem przyjęcia do szkoły muzycznej jest posiadanie pewnych predyspozycji, takich jak słuch muzyczny, poczucie rytmu, predyspozycje do gry na konkretnym instrumencie, pewne cechy osobowości i ogólna muzykalność. Cechy te sprawdzane są podczas egzaminu wstępnego do placówki muzycznej.

W Polsce szkolnictwo muzyczne ma 3 etapy: *

– podstawowy:    szkoła muzyczna I-go stopnia (6 lat, ew. cykl czteroletni)
– średni:                szkoła muzyczna II stopnia (6 lat)
– wyższy:               akademia muzyczna (5 lat) lub uniwersytet muzyczny

Szkoła muzyczna jest szkołą popołudniową, co oznacza, że dziecko po lekcjach w  szkole
ogólnokształcącej przychodzi na zajęcia do placówki artystycznej.
Możliwy jest także inny wariant kształcenia, w którym zajęcia ogólnokształcące
i muzyczne połączone są w ramach jednej placówki:

– ogólnokształcąca szkoła muzyczna (6 lat) 
– gimnazjum muzyczne (3 lata) 
– liceum muzyczne (3 lata) – zakończone maturą

Nauka w szkole muzycznej polega na doskonaleniu gry na instrumencie, opanowaniu teorii muzyki oraz muzykowaniu zespołowym (chór, zespół kameralny, orkiestra). Niektóre szkoły średnie oferują dodatkowo wydziały: wokalny i rytmiki. Udziałem uczniów są koncerty, konkursy, egzaminy semestralne. Zajęcia odbywają się od 2 do kilku razy tygodniu.
Podstawowa szkoła muzyczna ma za zadanie ogólnie umuzykalnić dziecko i przygotować je do dalszego kształcenia w kierunki zawodu muzyka. Cel ten spełniają średni i wyższy etap edukacyjny. Wybór każdego kolejnego etapu nauki nauki jest dobrowolny i wymaga zaliczenia odpowiednich egzaminów.

Szkolnictwo muzyczne w Polsce służy kształceniu przede wszystkim profesjonalistów, jest odpowiednikiem edukacji zawodowej w takich szkołach, jak np. baletowej, sportowej czy plastycznej. Nieodłącznym warunkiem tej formy kształcenia jest systematyczna, wieloletnia praca nad osiągnięciem określonego poziomu artystycznego oraz wykonawstwo sceniczne.

Alternatywą dla zawodowego kształcenia muzycznego jest nieformalna edukacja muzyczna w niepublicznych szkołach muzycznych, domach kultury, ogniskach lub na indywidualnych lekcjach muzyki. Daje ona pewną dowolność w wyborze formy,  treści i tempa nauki. Najczęściej nie daje uprawnień zawodowych, ale umożliwia czynne uczestniczenie w życiu muzycznym i realizację własnych pasji. Kształcenie amatorskie i półprofesjonalne oferuje takie zajęcia, jak umuzykalnienie, grę na instrumencie, grę w zespole, śpiew chóralny i wiele innych.

* istnieją również przedszkola o profilu muzycznym

________________________________________________________________

Tu można uzyskać dostęp do ćwiczeń umuzykalniających do wykonywania z dzieckiem w domu.

________________________________________________________________