Rola rodzica

Początkujący muzyk, poza czasem spędzanym z nauczycielem podczas lekcji, pozostaje sam na sam z nową dla niego aktywnością, jaką jest gra na instrumencie. Może to w nim wzbudzać niepewność, czy właściwie wykonuje pracę domową, lub prowadzić do utrwalenia nieprawidłowych nawyków.

Dlatego nie do przecenienia jest wsparcie, jakie dziecko może
uzyskać  w domu od rodziców lub opiekunów. Żeby taka sytuacja mogła mieć miejsce, warto podjąć współpracę z nauczycielem gry na instrumencie. Wskaże on, na co zwracać uwagę podczas ćwiczeń dziecka w domu, jakie są oczekiwane rezultaty, a czego unikać. Zasugeruje, jak rozwijać indywidualne zdolności, jak inspirować dziecko do systematycznego kontaktu z instrumentem.

To ostatnie zadanie okazuje się tym łatwiejsze, im bardziej rodzic sam angażuje się
w granie. Dowodem na to są osiągnięcia dzieci uczonych gry na instrumencie metodą Suzuki ( która wymaga, by rodzic był obecny na zajęciach, obserwował proces nauki i umiał zagrać to, czego ma nauczyć się dziecko). Mali muzycy, wzrastający przy wsparciu grających rodziców, idących z nimi ramię w ramię, szybciej osiągają efekty artystyczne. Nauka jest dla nich źródłem przyjemności, a wspólne muzykowanie umacnia więzi i sprzyja rozwojowi kompetencji społecznych.

Ci zaś z rodziców, którzy nie grają na instrumencie, mogą wspierać dziecko  poprzez autentyczne, życzliwe zainteresowanie jego muzycznym rozwojem. Pomoże to z jednej strony wydobyć naturalny potencjał dziecka, z drugiej – zauważyć w porę ewentualne trudności i  wspólnie z nauczycielem poszukać rozwiązań.

Rodzic może bardzo wspomóc dziecko w nauce gry poprzez:

Pilnowanie systematycznych ćwiczeń
Sprawdzanie wspólnie z dzieckiem zaleceń nauczyciela zapisanych w zeszycie
Kontrolę właściwej postawy przy instrumencie i pracy rąk
Kontrolę słuchową granych przez dziecko utworów
Motywowanie do pracy w sposób najlepszy dla dziecka