Bogactwo muzycznych aktywności

Kontakt z muzyką może przejawiać się w różny sposób. Można być twórcą muzyki (kompozytorem), można być wykonawcą dzieł muzycznych stworzonych przez innych (wokalistą, instrumentalistą), pośrednikiem w wykonywaniu utworów (dyrygent), można przekształcać istniejące już dzieła (aranżer). Można również być odbiorcą sztuki muzycznej (melomanem, koneserem, audiofilem), pisać o niej (muzykolog, krytyk muzyczny) . Można być animatorem życia muzycznego, czyli inicjować i koordynować pracę ludzi w celu tworzenia wydarzeń kulturalnych związanych z muzyką.

Zdarzają się osoby, które w  pracy artystycznej łączą kilka spośród tych aktywności. Są też takie, które specjalizują się w jednej, wąskiej dziedzinie. W obu przypadkach działalność na polu muzyki może być twórcza, innowacyjna, wnosząca nowe wartości w sytuację już istniejącą. Szczególną cenne są te przejawy artystycznej ekspresji, które wynikają z naturalnych predyspozycji, umysłowości i temperamentu. Dzięki korzystaniu z własnych kreatywnych zasobów można stworzyć w muzyce coś unikalnego, o dużej sile przekazu.
Odwrotnością takiej sytuacji jest kopiowanie już istniejących wzorów, odtwórczość pozbawiona refleksji, przewaga wiedzy wyuczonej nad autentycznym zrozumieniem i przeżyciem, które jest paliwem i sensem sztuki.

W toku kształcenia muzycznego doświadczanie różnorodnych aktywności muzycznych i stworzenie przestrzeni na kreatywność umożliwia pełniejszy rozwój artystyczny. Jest to ważne zwłaszcza dla dzieci, których  otwartość, ciekawość i skłonność do doświadczania sztuki po swojemu stanowią – dla nich samych i dla sztuki w ogóle – cenny potencjał.
Warto dbać o to, by równolegle ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności muzycznych, pielęgnować twórczość własną dziecka -czy to w postaci improwizacji w grze na instrumencie,  spontanicznym muzykowaniu zespołowym, czy próbach komponowania.
Dzięki temu kontakt z muzyką staje się  żywy, plastyczny  i jest źródłem radości, która może inspirować innych.