Motywacja do ćwiczeń na pianinie
Pierwszym kontaktom z instrumentem najczęściej towarzyszy podekscytowanie i zapał. Właściwości umysłu, znajdującego inspirację w tym, co nowe, pomagają utrzymać zainteresowanie nauką gry. Dziecko niecierpliwie czeka na kolejną okazję, kiedy będzie mogło wydobyć tony z instrumentu, bawi się nimi i po swojemu odkrywa świat dźwięków. Jako, że początki nauki gry, zwłaszcza u młodszych dzieci, nieodłącznie związane są z zabawą, rozwijaniem wyobraźni i wrażliwości muzycznej, proces nauki przebiega niemal niezauważalnie. Przychodzi jednak moment, że konieczne staje się „wypracowanie” na klawiaturze konkretnych umiejętności poprzez ćwiczenia wprawek, gam i utworów. Dziecko musi włożyć więcej wysiłku w osiągnięcie celu, jakim jest np. zagranie krótkiej kompozycji obiema rękami. Ponieważ efekt nie jest natychmiastowy, zdarza się, że dziecko odczuwa frustrację lub zniechęcenie. Jest to szczególnie ważny moment, w którym należy umiejętnie pokierować motywacją młodego człowieka, by podjął pewien wysiłek i przezwyciężył pojawiające się trudności ( a nie rezygnował z nauki gry). Dziecko, które pomyślnie przeszło próbę „pierwszego kryzysu”, będzie silniejsze i bardziej świadome tego, na czym polega jego praca na polu muzyki. Nagrodą za wytrwałość będzie satysfakcja z efektów własnej pracy, która pomoże rozpalić zapał do dalszych ćwiczeń.
Motywacja nie jest stanem stałym, podlega wahaniom w zależności od wielu czynników (przede wszystkim wewnętrznych, jak pasja, potrzeba twórczej ekspresji, ambicja, cele artystyczne krótko- i długoterminowe, jak i zewnętrznych, jak okoliczności życiowe, stan zdrowia, pogoda itp.). By była sprzymierzeńcem w edukacji artystycznej, potrzeba ją pielęgnować poprzez szukanie inspiracji dla własnej aktywności muzycznej.
